Częstość występowania nowotworów neuroendokrynnych o typie Żołądkowo-Jelitowo-Trzustkowym GEP - NEN


GEP-NEN - "foregut" - żołądek

  • Dobrze zróżnicowane guzy (typu ECL - komórki enterochromofilne - podobne, np. rakowiaki);
  • Typ 1 najbardziej powszechny 70-85%, drobny pojedynczy polip, może być wieloogniskowy, WHO grupa 1, wtórny do atroficznego zapalenia bł. Śluzowej żołądka i następowej hipergastrinemii;
  • Typ 2 rzadki, guz pierwotnej hipergastrinemii, WHO grupa 1, bardzo rzadko WHO grupa 2;
  • Typ 3 sporadyczny, drugi co do częstości 13-20%, częściej WHO grupa 2 niż WHO grupa 3, dający przerzuty do okolicznych węzłów chłonnych oraz wątroby (w 5% może być przyczyną atypowego zespołu rakowiaka).

  • GEP-NEN - "foregut" - dwunastnica

  • 2-4% wszystkich GEP - NET, 0,03-0,05% w badaniach autopsyjnych;
  • 2-4% wszystkich GEP - NET, 0,03-0,05% w badaniach autopsyjnych;
  • 1-3% wszystkich pierwotnych guzów dwunastnicy;
  • 48% - dwunastniczy gastrinoma (najczęściej);
  • 43% - somatostatinoma;
  • 27% - non-functional serotonin containin tu;
  • 9% - Non-functional calcytonin containing tu;
  • Gangliocytic paraganglkioma;
  • Neuroendocrine carcinoma;
  • 90% NET dwunastnicy z D1 (58%) i D2 (33%), reszta 9% z D3 i D4;
  • 20% w okolicach brodawki Vatera;

  • Dwunastniczy GEP-NEN

  • Zwykle małe tu o śr. 1,2-1,5cm w 75% <2cm;
  • Mts do w. chłonnych w 40-60%;
  • Mts do wątroby <10%;
  • 90% pojedyncze zmiany;
  • 10% wieloogniskowe najczęściej - MEN-1;
  • 6,5% chorych z dwunastniczym GEP-NET choruje na MEN-1;
  • 20-30% chorych z zespołem Zollingera-Ellisona (ZES) i dwunastniczym NET choruje na MEN-1;

  • GEP-NEN dwunastnica

  • Przeważają dobrze zróżnicowane guzy WHO grupa 1a i 1b oraz grupa 2, komórki G (gastryna) somatostatyna (D) oraz serotonina (EC);
  • Guzy z komórek G proksymalna dwunastnica - niewydzielające;
  • Guzy z komórek G wydzielające (gastrinoma) mogą być znalezione w całym przebiegu dwunastnicy i proksymalnym jelicie cienkim (w przebiegu MEN-1 wieloogniskowe);
  • Guzy z komórek D są z reguły niesekrecyjne i towarzyszyć mogą chorobie Recklinghausena, bardzo rzadkie;
  • Nisko zróżnicowane guzy WHO grupa 3 (raki drobno-komórkowe) o tej lokalizacji są stosunkowo rzadkie.

  • GEP-NEN - "foregut" - trzustka

  • Częstość występowania 4-12 przypadków na 1 milion na rok;
  • Większość to dobrze zróżnicowane nowotwory (G1), insulinoma i guzy niesekrecyjne trzustki), obecnie nowotwory neuroendokrynne dobrze zróżnicowane (G1) - NEN G1;
  • Guzy w obrębie trzustki, bez angioinwazji, <2cm z niskim Ki-67 <2%, NEN G1, dawniej WHO grupa 1;
  • Guzy >2cm, z Ki67>2%, z angioinwazją i naciekaniem pni nerwowych, niezależnie od tego czy są sekrecyjne czy nie, NEN G2, dawniej WHO grupa 1b;
  • Guzy 1b z naciekiem otaczających struktur oraz przerzuty do regionalnych, czy odległych węzłów chłonnych oraz obecność przerzutów gdziekolwiek - nowotwory dobrze (G1) i średniozróżnicowane (G2), dawniej WHO grupa 2;
  • Raki neuroendokrynne niskozróżnicowane (raki drobno lub olbrzymiokomórkowe (G3), dawniej WHO grupa 3.

  • GEP-NEN - "midgut" - jelito cienkie

  • 3-8 przypadków na 1 mln na rok, w badaniach autopsyjnych 1/150;
  • 23-28% wszystkich GEP-NEN;
  • Zwykle nowotwory (NEN) dobrze (G1) i średnio zróżnicowane (G2), dawniej WHO grupa 2, mniej często niskozróżnicowane raki NEC (G3), dawniej WHO grupa 3;
  • Jednakowa częstość występowania u kobiet i mężczyzn;
  • Szczyt zachorowań pomiędzy 6 i 7 dekadą życia;
  • Najczęściej dystalny odcinek jelita krętego, w pobliżu zastawki krętnico - kątniczej;
  • Stosunkowo częsty wzrost wieloogniskowy, spotykany w 26-30%;

  • Nowotwory środkowego odcinka prajelita - "midgut" - jelito cienkie

  • W 15-30% przypadków może towarzyszyć innym nowotworom (rakom);
  • Około 7% guzów przebiega z zespołem rakowiaka, 18% chorych z mts do wątroby;
  • Prewalencja choroby serca na podłożu zespołu rakowiaka (ang. carcinoid heart disease - CHD) u chorych z zespołem rakowiaka 30-65%;
  • Niewydolność serca - prawokomorowa w 30-50% jest przyczyną śmierci;
  • Wielkość guza nie jest czynnikiem prognostycznym;
  • Przeżycie chorych z guzami tego typu jest uzależnione od wyjściowego stadium choroby;
  • Usunięcie guza pierwotnego daje bardziej korzystne rokowanie.

  • GEP-NEN - Wyrostek robaczkowy

  • Korzystniejsza prognoza niż GEP-NEN jelita cienkiego;
  • Częsta lokalizacja w 1/3 dystalnej (dalszej), 90% przypadków przebiega bez objawów klinicznych;
  • Wielkość guza czynnikiem rokowniczy - zależność między wielkością nowotworu, a przerzutami;
  • Wielkość krytyczna 2cm _ około 90% NET-ów wyrostka robaczkowego ma średnicę poniżej 2cm i nie daje przerzuty do węzłów chłonnych.

  • Goblet cell carcinoid - Rakowiak komórek kubkowych

  • GCC, występowanie 0,5/1mln/rok;
  • 1/10 GEP-NET wyrostka robaczkowego;
  • 0,3% wszystkich appendectomii;
  • 35-58% wszystkich nowotworów wyrostka robaczkowego;
  • Pik zapadalności 5 dekada oraz ponownie 7-8 dekada;
  • Bez preferencji płci, większość chorych _ biali;
  • Bez hormonalnie czynnego zespołu;

  • GEP-NEN - "hindgut" - jelito grube

  • Jelito grube 7,8% wszystkich nowotworów neuroendokrynnych "rakowiaków", szczególnie wstępnica;
  • 3,5% kątnica, częściej u białych niż u czarnych, dane USA;
  • 30% z przerzutami w momencie diagnozy;
  • Najbardziej niekorzystna prognoza przeżycia 5 lat _ 50%, w grupie nowotworów neuroendokrynnych;
  • Zwykle nowotwory bez zachowanej czynności hormonalnej, zwykle bez użycia analogów somatostatyny w leczeniu systemowym;
  • W przypadkach zaawansowanych z obecnością przerzutów do węzłów chłonnych i/lub przerzutów odległych NEN G2 (dawniej WHO grupa 2), z progresją, proponowany schemat to użycie chemioterapii: streptozotocyny + 5FU, zwykle odpowiedź <25%.

  • NEN - odbytnica i odbyt

  • Odbyt, odbytnica 18,5% wszystkich GEP-NEN, z tendencją wzrostową;
  • 27,4% GEP-NEN jelitowych, w ok. 2,3% złośliwych;
  • 3x częściej u czarnych niż u białych;
  • Średnia wieku 56,2 lata;
  • Zwykle małe polipy od 4-20mm, odkryte w czasie rutynowej kolonoskopii, czy rektoskopii;
  • Zwykle guzy bez czynności hormonalnej, bez użycia analogów somatostatyny w leczeniu systemowym;
  • W przypadkach zaawansowanych z obecnością przerzutów do węzłów chłonnych i/lub przerzutów odległych NEN G2 (dawniej WHO grupa 2), z progresją, proponowany schemat to użycie chemioterapii: streptozotocyny + 5FU, zwykle odpowiedź <25%.

  • « Nowotwory neuroendokrynne cz. I